Gender Analysis of the Work Program of the Government of the Republic of North Macedonia/ Родова Анализа на Програмата за работа на Владата на Република Северна Македонија
The analysis provides an overview of whether and to what extent the Government Work Program for 2020-2024 includes the gender aspect in the activities planned for the next 4 years. In order to better understand the context of gender equality and the political will to promote gender equality, the analysis considers the election programs of SDSM and DUI, which are currently in their second mandate as leaders of the Government of the Republic of North Macedonia.
It is commendable that gender equality is increasingly recognized as important for the progress of RNM and as a goal without which the country cannot have successful European integration, but also good governance and functional democracy. The cycle of the last two early elections 2017/2020 shows an increase in the goals related to gender equality in the election programs, which shows that political parties are slowly beginning to show interest in reducing the social and gender gap between women and men. However, this does not confirm that the work of the Government in the past three years has been fully focused on promoting gender equality, because some of the pre-election goals have not been implemented at all in the 3-year term of the SDSM-DUI coalition.
One of the identified shortcomings is the lack of a systemic institutional approach led by adequate staff and experts who will coordinate strategic commitments for gender equality at the national level.
Women victims of domestic violence in the Government Program are not recognized as a special category with specific needs, although the election program provides that employment measures and other assistance and support measures will be adjusted according to the specific needs of women victims of violence.
Gender-based violence is in the focus in the SDSM election program, but not in the Government program. On the positive side, the importance of improving access to specialized services for victims of gender-based violence at the local level has been recognized, and a reintegration program for victims is envisaged for the first time. This part lacks additional efforts from the Ministry of Health, the Ministry of Interior and the Ministry of Labour and Social Policy, and the involvement of the judiciary and civil society organizations in the overall chain of support for victims of gender-based violence. The National Action Plan for the implementation of the Istanbul Convention is not mentioned at all, nor is securing funding for its implementation.
In the area of social policy, the promotion of assistance and support to victims of gender-based violence is envisaged only through the formation of an intervention team that will act 24/7 following the example of Skopje. It must be noted that this team does not only act on reports of violence but covers all vulnerable categories. A positive aspect is the proposal for establishing a state fund for payment of legal child support in situations when one of the parents fails to fulfil his/her legal obligations after the divorce.
Although the Government Program envisages measures for dealing with COVID 19 and proposes a series of measures, one important segment that is left out is the support of victims of gender-based violence during a pandemic. Although some of the civil society organizations working in this area warned and appealed, at the beginning of the crisis, for adequate and timely protection of the victims, the Government, planning the measures to deal with the crisis, forgot about this vulnerable group again.
It is especially important for women civil society organizations to be involved in the consultation and decision-making processes related to legal solutions related to the prevention and protection against gender-based violence.
You can read the complete analysis at the following link (available only in Macedonian language).
The document was prepared within the project “On the Road to the EU: Prevention of Violence against Women in the Republic of Macedonia” funded by the Swedish Foundation Kvinna Till Kvinna, and implemented by the National Network to End Violence against Women and Domestic Violence.
***********************************************************************************************************************************
Анализата дава осврт на тоа дали и колку Програмата за работа на Владата за 2020-2024 година го вклучува родовиот аспект во планираните активности следните 4 години. Со цел подобро да се разбере контекстот на родовата еднаквост и политичката волја за унапредување на родовата еднаквост, анализата ги зема предвид и предизборните програми на СДСМ и ДУИ кои веќе втор мандат ја предводат Владата на Република Северна Македонија.
За пофалба е тоа што родовата еднаквост се повеќе се препознава како важна за напредокот на РСМ и како цел без која државата не може да има успешна Евроинтеграција, но и добро владеење и функционална демократија. Во циклусот на последните два предвремени избори 2017/2020 се забележува пораст на целите поврзани со родовата еднаквост во предизборните програми што покажува дека политичките партии почнуваат полека да покажуваат интерес кон намалување на општествениот и родовиот јаз помеѓу жените и мажите. Тоа сепак не потврдува дека работата на Влада во изминатите три години била целосно фокусирана кон унапредување на родова еднаквост, поради тоа што дел од предизборните цели воопшто не се имплементирани во 3 годишниот мандат на коалицијата СДСМ – ДУИ.
Како недостаток се нотира недостатокот на системски институционален пристап предводен од адекватен кадар и експерти кои ќе ги координираат стратешките заложби за родова еднаквост на национално ниво.
Жените жртви на семејно насилство во Програмата на Влада не се препознаени како посебна категорија со специфични потреби, иако во предизборната програма се предвидува Мерките за вработување и другите мерки за помош и поддршка ќе бидат приспособени согласно специфичните потреби на жените жртви на насилство.
Родово базираното насилство е во фокус во предизборната програма на СДСМ, но не и во програмата на Влада. Позитивно е тоа што е препознаена важноста на подобрување на пристапот до специјализирани сервиси за жртвите на родово базирано насилство на локално ниво, и за прв пат е предвидена програма за реинтеграција на жртвите. Во овој дел недостасуваат дополнителни заложби од Министерството за Здравство, Министерството за Внатрешни Работи и Министерството за Труд и Социјална Политика, и вклученост на судството и граѓанските организации во целокупниот ланец на поддршка на жртвите за родово базирано насилство. Националниот акциски план за имплементација на Истанбулската Конвенција воопшто не е спомнат, ниту пак обезбедување на финансии за негово спроведување.
Во областа Социјална политика, унапредувањето на помошта и поддршката за жртвите на родово базирано насилство е предвидена само преку формирање на интервентен тим што ќе постапува 24/7 по примерот на Скопје. Мора да се напомене дека овој тим не постапува само по пријави на насилство, туку ги опфаќа сите ранлниви категории. Позитивен аспект е предлогот за основање на државен фонд за исплата на законска издршка на деца во ситуации кога едниот родител по развод не ги исполнува законските обврски.
Иако Програмата на Влада го предвидува справувањето со КОВИД 19 и предлага низа мерки, сепак еден важен сегмент кој е изоставен е поддршката на жртвите на родово базирано насилство во време на пандемија. Иако дел од граѓанските организации кои работат на оваа тема уште на почетокот на кризата предупредија и апелираа за обезбедување на соодветна и навремена заштита на жртвите, сепак Владата планирајќи ги мерките за справување со кризата повторно ја заборавила оваа ранлива група.
Особено важно е женските граѓански организации да се вклучени во процесите на консултации и носење на одлуки поврзани со законските решенија кои се однесуваат на превенција, спречување и заштита од родово базирано насилство.
Целата анализа може да ја прочитате на следниот линк.
Документот е изработен во рамките на проектот „На пат кон ЕУ: Спречување на насилството врз жените во Република Македонија“ финансиран од Шведската фондација Квина тил Квина, а имплементиран од Националната мрежа против насилство врз жени и семејно насилство.